Met de Slowboat over de Mekong

Een maand voordat ik vertrok op dit ‘grote avontuur’ kwam ik bij de GGD een oud basisschoolvriendinnetje Sophie tegen. Ik had haar al eeuwen niet gesproken en blijkt dat zij van plan is om naar Vietnam te gaan rond de tijd dat ik daar ook zou zijn. Toeval bestaat niet en na wat berichtjes heen en weer besloten we elkaar ‘ergens’ te ontmoeten. Zoals elke reiziger waarschijnlijk beaamt, zijn plannen er om veranderd en weer veranderd te worden. Uiteindelijk betekent dit voor ons dat we in Chiang Mai elkaar hebben ontmoet en samen zijn we met de slowboat over de Mekong naar Laos gevaren. De mannentjes aan de grens houden er wel van om je een beetje bang te maken en op te lichten. Helaas zijn ook wij daar ingetrapt door ons geld al om te wisselen tegen achteraf gezien onaantrekkelijke wisselkoersen, terwijl je in heel Laos met thaise Baht kan betalen. Achja. Iedereen moet in dat soort valletjes lopen. Of niet soms?
De 2daagse bootreis was ontzettend mooi. Mooie natuur, rustige omgeving. Na een hele dag zitten heb je alleen wel echt genoeg van zitten. De eerste avond hebben we overnacht in een dorpje in de rimboe waar de stroom 2 uur uitviel want de generator had er even moeite mee. Gezellig toch, dat kaarslicht.. met daarnaast een dronke Australier die der zo’n 5 min over doet om een degelijke zin te vormen. De 2e dag in de boot was al net zo mooi alleen iets onconfortabeler. Je weet wel als je op een stoel in de auto zit die net iets te rechtop staat. Daarop zaten we dus, alleen dan 9,5 uur lang. Dat is dan ook maar even je gedachten op 0. Het was het iig waard!!:) Tijd is hier sowieso heel anders als in Nederland. Besef heb je er niet van en haast heb je al helemaal niet. Heeft ook absoluut geen zin, sneller gaat t toch niet.
Rond 6 uur aangekomen op eindstation Luang Prabang!! Mooie eerste indruk heb ik van deze stad.. Fijn en rustig. Na ingecheckt te zijn in ons hostel en ons toch wel af te vragen of we goed zitten blijkt van niet. Nu zitten we in Axysana ipv Axyana!! HAHA! We vonden het er al zo rustig.. Blijkt dat het hostel waar we heen wilde maar 1 straatje verderop zit, dus daar verkassen we morgen naartoe. Mensen met geen eten in hun buik hebben blijkbaar minder goed zicht. Of mensen die al 1.5 week een infectie aan beide ogen hebben ook. Ik dus. Gelukkig is het ergste geweest (hoop ik) en ben ik aan de beterende hand, maar als je je afvraagt waarom ik altijd met zonnebril op de foto sta heb je hier je antwoord. De groetennn!!!!