Terug in Ubud, Lovina en..

Dat voelde even als een soort thuiskomen. Je kent de weg, fijne sfeer, mooie natuur.
Na het afscheid van Neza besloot ik mijn eerste ochtend gelijk te beginnen aan mijn Yogavoornemen. Poweryoga om 9 uur ’s ochtends. Oeps! Was dat even heftig! Ik schrijf dit een week later en nog heb ik spierpijn aan mijn hamstrings! Haha. Maaar.. heerlijk om zo intensief te bewegen mét een prachtig landschap op de achtergrond. Na de yoga wilde ik in de omgevind Ubud gaan fietsen. Hmm.. leuk idee, maar ik begrijp nu waarom iedereen hier op scooters rijdt, te heuvelachtig. Rondwandelen was ook leuk. Die nacht ging om 2 uur de wekker, want 2.30 uur vertrok het busje richting Gunung Batur (een nog actieve vulkaan in Bali.) In het donker reden we naar de ontbijtplek en vervogens reden we naar de start van de trek. In het donker, een gierende wind om je heen, één zaklampje voor 4 personen, losliggende lavastenen en.. klimmen maar! Iets spannends en mysterieus had het wel! 2 uur later stonden we aan de top en hadden we een prachtig uitzicht op de zonsopgang. De wind woei echter keihard en binnen een paar seconden kon het helemaal bewolkt zijn, geen hand voor ogen te zien. 10 minuten later had de wind er weer zin in en was ons prachtig uitzicht terug. Lava heb ik niet gezien, maar wel heb ik de bloedhete stoom gevoeld die uit gaten kwam. Onze banenen en eieren werden hierin gestoomd zodat we ons 2e ontbijt konden nuttigen. De afdaling ging een stuk sneller en moe maar voldaan kwamen we rond 10.30 terug in Ubud. Samen met Camila, een Braziliaanse uit mijn groepje had ik besloten een kamer in een mooiere homestay te gaan delen. Na onze spullen te hebben verhuisd kon ik echt niet meer lopen. Yoga, 3 uur slaap, vulkaan beklimmen.. het was even genoeg.. Zeker voor iemand die al zo’n 8 maanden maar heeeel af en toe heeft gesport. Resultaa: lekker aan het zwembad liggen en genieten van de zon. ’s Avonds zijn we naar een Balinese dansvoorstelling geweest, de Legong dans. (Een andere dan ik eerder al had gezien.) Mooi om te zien en ik herkende zelfs wat bewegingen:).
Na een lange nacht met veel slaap besloten Camila en ik een scooter te huren en zelf naar één van de heiligste tempels van de Balinezen te rijden: Pura Tanah Lot. De weg was niet zo simpel, maar na 2 uur rijden en flink wat keren stoppen om de weg te vragen kwamen we aan bij onze destinatie. Heel bijzonder mooi vond ik hem eerlijk gezegd niet, maar waarschijnlijk was hij door zijn heiligheid zo beroemd. Het scooterrijden maakte wel echt helemaal mijn dag! Dat ding lever ik niet meer in!;) In en rondom Ubud zijn veel kunstenaars en kunstenaarsdopjes. De dag daarop dus (weer per scooter uiteraard) samen verschillende dorpjes en kunstenaars bezocht, erg leuk! Ook zijn we naar rijstterrassen gereden om onder het genot van een mooi uitzicht onze lunch te nuttigen. En ja, ondertussen was ik alweer 5 dagen in Ubud (tijd vliegt en helemaal vergeten dat ik eigenlijk kwam voor de yoga. Echt erg is dat niet, kan ik thuis nog vaak genoeg doen en rondrijden door zo’n prachtige omgeving niet. Toch was het weer tijd om te gaan en vertrok ik naar het Noorden, naar Lovina. Mijn plan was om dolfijnen te gaan spotten en door te reizen naar de Gili-eilanden voor een laatste weekje strand. Helaas. Niets is zo onvoorspelbaar als het weer en al een aantal dagen waren de golven zo hoog dat er geen boten het water op mogen.Geen dolfijnen dus en geen Gili. Nieuw plan: laatste weekje spenderen in Java.
In Lovina heb ik rondgereden op een scootertje, verrassing! Wordt nu wel een beetje saai hé!;) En een monastry bezocht die mooi was!! ’s Avonds waren er 2 Balinezen muziek aan het maken bij mijn homestay en die vroegen of ik mee ging ‘Lovinacity’ in naar een optreden van hen. Ja, hoor! Eerst langs bij wat vrienden om daar te zitten en gitaar te spelen. Grappig om mee te maken hoe ze hier ‘chillen’. Haha.

Vandaag vertrek ik naar Java, Yogyakarta per bus en ferry. Die ferry schijnt zo groot te zijn dat die wel het water op mag. Fingers crossed. Want ja, als je hier niet per water kan reizen zit je op een eiland toch best wel vast. Maar goed dat ik nu zoals oorspronkelijk gepland niet naar Gili-eilanden ben gegaan, want dan had ik daar nu mooi vast gezeten tot wie weet wanneer.

Mensen, mijn laatste week is ingegaan. Veel mensen willen graag weten wanneer ik terugkom en dat is.... (trommelgeluid) op 6 februari in de ochtend.
Voor specifieke details; contact Karin Fennes (hoofd terugreis.)