Hier in Indonesie

- Hebben ze een dier (de luwak) die koffiebonen van de grond eet en uitpoept. Die worden opgeraapt en verwerkt tot koffie. Dit is de meest bijzondere/dure koffie van Indonesie, het uitwerpsel van een dier!

- Hebben alle families een familietempel in de achtertuin en offeren ze elke ochtend bloemen en eten in een zelfgevlochten bakjes.

-Overleven de vele straathonden op de offertjes die elke ochtend buiten staan.

-Is het hakenkruis een belangrijk symbool binnen het geloof. (Een mix tussen hindoeïsme/boeddhisme.)

-Kan ik eindelijk weer eens pindasaus (met sate ayam) eten!

-Heeft de natuur zoveel verschillende kleuren groen. En wat voor een groen.. dat hou je niet voor mogelijk als je het niet met je eigen ogen ziet. PRACH-TIG!

-Rijdt men op een 2baansweg gerust met zn 4en naast elkaar. (Niets nieuws.)

-Roepen de vrouwen je ‘Bankroet! Bankroet!’ toe als je tijdens het onderhandelen een té lage prijs noemt.


Pandang Bai
Na afscheid te hebben genomen van Thamars tante, het zwembad en de hond Dingo vervolgde ik mijn reis samen met de Slovenische Neza (ontmoet in Kuta) naar Padang Bai. Een schattig klein dorpje dat even een verademing was na al dat grote toeristische gebeuren. Eigenlijk is dit vooral een plek die men gebruikt om over te steken naar de Gili-eilanden van Lombok. De stranden waren klein, maar wat een prachtig koraal en vissen!! Daar hoef je niet voor de gaan duiken, ik zag precies hetzelfde en misschien wel meer, omdat je niet op het duiken hoeft te concenteren. Weer nieuwe grote niet eerder geziene vissen gespot en prachtig koraal bewonderd. We zaten in een gezellig guesthouse in de familyroom, wat betekende de hele bovenverdieping voor ons en alleen ons. CHILL. De 2e dag ging ik met de Australisch Jon en Bodhi op ‘adventure’, Neza lag helaas ziek in bed. Met de scooter reden we naar een dorpje 20 km verderop en maakten we een wandeling door de jungle. Lees: op blote voeten door de modder en veel (bijna) uitglijden geblazen. Na wat snacks van wat lokale vrouwtjes gekocht hebben in ons gebrekkig Bahasa (spreken ze in Indonesië) vervolgden we onze weg naar de andere kant van de berg om de berg op de klimmen via een pad dat niet bestond. Deze keer ging ik wel onderuit, wat er gewoon aan zat te komen. Maar wat een prachtig uitzicht!! De dag sloten we af aan de ‘White beach’, wat een prachtig (klein) strand was met blauw water.

Ubud
Mijn eigenlijke plan was om naar de Gili-eilanden te gaan en daar op het strand te chillen en relaxen. Eerlijk gezegt was ik het chillen en relaxen een beetje zat. Ik moet iets doen, iets ondernemen. Dus ben ik nu terug in Ubud (het kunstenaarsstadje beviel me erg goed/ ligt centraal) en ga ik Yoga doen en de activiteiten die ik eigenlijk in de laatste week wilde doen. Vervolgens sluit ik dan af met Zon (hopelijk), Zee en Strand. Het is een beetje een heen en weer gereis, maar ach. Een reisje meer of minder draai ik mijn hand ook niet voor om;)

Lieve allemaal, nog steeds ontzettend bedankt voor jullie reacties! Ik kijk er elke keer weer erg naar uit om te lezen wat jullie schrijven!! Super.

Sampai Jumpa
(=Doei)